KARANLIK

Ey protest halkım!
Bana ne yaptın?
İçinizden hiçbirinize ait hissedemiyorum
Davanıza davam diyemiyorum
Bilemiyorum, sorun bende mi? Ne yapsam kendimi?
Anlatsam derdimi
Her yer karanlık. Yarından umudum yok
Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde
Ne kadar görmek istesem de gözümle
Her yer karanlık… Her yer karanlık
Hiç ışık yok

Ne zaman düşsem bu yalnızlığa
Kitaplar koştu hep yardımıma
Binlerce yıl önce mum ışığında
Kavuşmuşlar insanlar aydınlığa
Şimdi tüm bu ustalar izlerlerken
Ve güya tanrılar da bizlerleyken
Ne yaptık da düştük bu karanlığa?
Sanki uzanıyor ta yanıbaşımdan sonsuzluğa

Her yer karanlık. Yarından umudum yok
Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde
Ne kadar görmek istesem de gözümle
Her yer karanlık… Her yer karanlık
Hiç ışık yok

Yine birilerini kızdırdım, yağıyor üstüme tanrının laneti
Ne hain, ne katil, ne de hırsızdım
Tanrınız buysa beyler, yok hiç adaleti
Protestler, yeni tezler üretirlerken
Bir şekilde marjinal olalım derken
Az olmak uğruna yine çoktan oldular
Adeta koskocaman bir boktan ordular

Ne yaptıysam olmadı, hep haksızdım
Söylemlerim pek çokları için tatsızdı
Arkamda Titanlar olsa da fark etmez
Onların gözünde ben hep dayanaksızdım
Konuştukça gözlerinde düşüyorum
N’olur ört üstümü anne, çok üşüyorum
Delirtiyor beni insanların gamsızlığı
Ne olacak da bitecek bu yalnızlığım?

Her yer karanlık. Yarından umudum yok
Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde
Ne kadar görmek istesem de gözümle
Her yer karanlık… Her yer karanlık
Hiç ışık yok